مجمع تقريب بين مذاهب اسلامي، پيش از اين در زمان آيت‏اللَّه بروجردي وجود داشت و براي بهره‏مندي از اشتراكات مذاهب اسلامي، هيئت‏هايي از طرف ايشان به قاهره در مصر سفر كرده و با عالمان برجسته اهل سنت مذاكره مي‏نمود. اين سفرها و گفتگوها به نتايجي مطلوب و سازنده انجاميد تا آنجا كه در زمان رياست شيخ محمود شلتوت بر جامع الازهر، علماي اهل تسنن دانشگاه الازهر مذهب شيعه را به رسميت شناختند. در دوره جديد نيز مجمع تقريب مذاهب، در راستاي اتحاد امّت اسلامي و وحدت مسلمانان، به دستور مقام معظم رهبري، حضرت آيت‏اللَّه خامنه‏اي، در نوزدهم مهرماه 1369 ش تأسيس شد. اين مجمع به دنبال آن است كه زمينه‏هاي تقريب را در جنبه‏هاي اعتقادي، فكري، كلامي، فقهي، اصولي و علمي فراهم آورد. اما هدف اصلي آن حركت به سمت حاكميت اسلام و دوري از تفرقه‏ها مي‏باشد كه اين هدف و غايت نهايي، بايد در انديشه متفكران اسلامي جلوه‏گر شود. از اين رو، مجمع، رايزني‏هاي فراواني با صاحب‏نظران مسلمان انجام داده است. همچنين مجمع تقريب مذاهب اسلامي تلاش گسترده‏اي را در چارچوب فعاليت‏هاي خود انجام داده و در اين راستا كنفرانس‏هاي بين المللي متعددي را برگزار كرده و آثار فراواني به چاپ رسانده است.

مجمع تقريب بين مذاهب اسلامي، پيش از اين در زمان آيت‏اللَّه بروجردي وجود داشت و براي بهره‏مندي از اشتراكات مذاهب اسلامي، هيئت‏هايي از طرف ايشان به قاهره در مصر سفر كرده و با عالمان برجسته اهل سنت مذاكره مي‏نمود. اين سفرها و گفتگوها به نتايجي مطلوب و سازنده انجاميد تا آنجا كه در زمان رياست شيخ محمود شلتوت بر جامع الازهر، علماي اهل تسنن دانشگاه الازهر مذهب شيعه را به رسميت شناختند. در دوره جديد نيز مجمع تقريب مذاهب، در راستاي اتحاد امّت اسلامي و وحدت مسلمانان، به دستور مقام معظم رهبري، حضرت آيت‏اللَّه خامنه‏اي، در نوزدهم مهرماه 1369 ش تأسيس شد. اين مجمع به دنبال آن است كه زمينه‏هاي تقريب را در جنبه‏هاي اعتقادي، فكري، كلامي، فقهي، اصولي و علمي فراهم آورد. اما هدف اصلي آن حركت به سمت حاكميت اسلام و دوري از تفرقه‏ها مي‏باشد كه اين هدف و غايت نهايي، بايد در انديشه متفكران اسلامي جلوه‏گر شود. از اين رو، مجمع، رايزني‏هاي فراواني با صاحب‏نظران مسلمان انجام داده است. همچنين مجمع تقريب مذاهب اسلامي تلاش گسترده‏اي را در چارچوب فعاليت‏هاي خود انجام داده و در اين راستا كنفرانس‏هاي بين المللي متعددي را برگزار كرده و آثار فراواني به چاپ رسانده است.

زندگينامه امام هادي (ع)

 تولد امام دهم شيعيان حضرت امام علی النقی (ع ) را نيمه ذيحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند . پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربيت مقام ولايت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نيکو وظيفه مادری را به انجام رسانيد و بدين مأموريت خدايی قيام کرد . نام آن حضرت - علی - کنيه آن امام همام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادي " و " نقي " بود . حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود .

 در اين مدت حضرت علی النقی (ع ) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربيت شاگردان و اصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت . نه تنها تعليم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم (ع ) در مدينه عهده دار بود ، و لحظه ای از آگاهانيدن مردم و آشنا کردن آنها به حقايق مذهبی نمي آسود ، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خليفه ستمگر وقت - يعنی متوکل عباسی - آنی آسايش نداشت .

 به همين جهت بود که عبدالله بن عمر والی مدينه بنا بر دشمنی ديرينه و بدخواهی درونی ، به متوکل خليفه زمان خود نامه ای خصومت آميز نوشت ، و به آن امام بزرگوار تهمتها زد ، و نسبتهای ناروا داد و آن حضرت را مرکز فتنه انگيزی و حتی ستمکاری وانمود کرد و در حقيقت آنچه در شأن خودش و خليفه زمانش بود به آن امام معصوم (ع ) منسوب نمود ، و اين همه به جهت آن بود که جاذبه امامت و ولايت و علم و فضيلتش مردم را از اطراف جهان اسلام به مدينه مي کشانيد و اين کوته نظران دون همت که طالب رياست ظاهری و حکومت مادی دنيای فريبنده بودند ، نمي توانستند فروغ معنويت امام را ببينند .

 و نيز " مورخان و محدثان نوشته اند که امام جماعت حرمين ( = مکه و مدينه ) از سوی دستگاه خلافت ، به متوکل عباسی نوشت : اگر تو را به مکه و مدينه حاجتی است ، علی بن محمد ( هادی ) را از اين ديار بيرون بر ، که بيشتر اين ناحيه را مظيع و منقاد خود گردانيده است " . اين نامه و نامه حاکم مدينه نشان دهنده نفوذ معنوی امام هادی (ع ) در سنگر مبارزه عليه دستگاه جبار عباسی است .